Szkoła Podstawowa nr 12 im. M. Skłodowskiej- Curie we Wrocławiu - Wrocław

Michalina Wiliczkiewicz

W dzisiejszych czasach edukacja jest kluczowym elementem rozwoju jednostki i społeczeństwa. Jednakże, nie wszystkie szkoły spełniają swoją rolę w sposób satysfakcjonujący. Szczególnie dotkliwe jest to, gdy szkoła podstawowa, fundament edukacji, staje się miejscem nękania, depresji i niskiego poziomu nauczania.

Moja była Szkoła Podstawowa, jest przykładem tego problemu. Depresja, jako choroba psychiczna, niejednokrotnie jest wynikiem nieprzychylnego otoczenia szkolnego. Uczniowie, którzy spędzają większość swojego czasu w szkole, mogą być podatni na stresujące sytuacje, brak wsparcia oraz znęcanie się ze strony kolegów bądź nauczycieli. W takiej atmosferze, depresja może rozkwitać, pozostawiając ślady na psychice młodych ludzi.

Niski poziom nauczania to kolejny aspekt, który pogłębia problem. Gdy szkoła nie dostarcza odpowiedniego poziomu wiedzy i wsparcia dla uczniów, ci mogą czuć się zdezorientowani i niedocenieni. Brak motywacji do nauki, który wynika z tegoż, może prowadzić do większych problemów psychicznych, takich jak depresja czy niska samoocena.

Szkoła powinna być miejscem, w którym każde dziecko czuje się bezpiecznie i chronione. Niestety, w przypadku mojej byłej Szkoły Podstawowej, stała się ona areną dla aktów znęcania się, które pozostawiają trwałe szkody zarówno na psychice, jak i poczuciu własnej wartości uczniów.

Aby rozwiązać te problemy, konieczne są radykalne zmiany. Szkoły powinny być miejscami otwartymi na potrzeby uczniów, zapewniającymi wsparcie psychologiczne, dostosowane do różnorodnych potrzeb. Nauczyciele powinni być przeszkoleni w dziedzinie rozpoznawania i radzenia sobie z problemami zdrowia psychicznego. Ponadto, program nauczania powinien być dynamiczny, interesujący i odpowiednio dopasowany do poziomu uczniów.

Wnioskiem jest to, że moja była Szkoła Podstawowa jest jedynie jednym z wielu przykładów na to, jak złe warunki edukacyjne mogą szkodzić zdrowiu psychicznemu uczniów. Konieczne są pilne działania, aby zapewnić, że każde dziecko ma szansę na edukację w bezpiecznym, wspierającym i inspirującym środowisku. To tylko wtedy będziemy mogli mówić o prawdziwym sukcesie edukacyjnym.
(chat gpt lepiej napisał rozprawke o problemach tej szkoły niż ja rozprawke na egzaminie 8 klasisty xd(ale wszystko powyżej sie zgadza))

Lady D

Z tego szkoły nie wyniosłam nic oprócz smutku, żalu, przepłakanych nocy i jak najszczerszych chęci, by każdego dnia się rozchorować i tam nie pójść. Przetrwałam tam cały okres 8 letniej edukacji i jedyne co mogę dobrego powiedzieć o tej szkole to tylko i wyłącznie nauczyciele. Atmosfera tragiczna, pomoc także marna i jeśli chce się posłać dziecko do tej szkoły to naprawdę nie polecam. Szkoła może i jest w miarę wyposażona, ale nie oddaje to tego, co się tam dzieje. To były jedne z gorszych lat mojego życia i prawie nabawiłam się tam depresji

Marcin

Moja Szkoła. Chodziłem tu w latach 1976-1984. Prehistoria Kiedyś chodzilo tam sporo dzieci pracowników Politechniki. To była normalna, dobra szkoła, choć sporo było komunistycznej indoktrynacji Pani Irena Kołata (nauczanie początkowe) to była dobra jeszcze przedwojenna nauczycielka. Pani Janina Ozierańska - matematyczka, Wojciech Pruchniewicz (fizyka), Maria Uhryn (biologia), Maria Biesiadecka (ZPT).

ANN ANN

Już wiem dlaczego szkoła ma tak słabe opinie (m.in. dot. depresji ), przekonałam się o tym na własnej skórze także jako rodzic. Współczuję dzieciom, tym które się do tego przyznały i tym które nie mówią tego na głos. Szkoła, która promuje hasło na swojej stronie, że "każde dziecko jest dla Nas najważniejsze", jest marketingowo bardzo dobre ale w rzeczywistości dotyczy ono wybranych uczniów i rodziców.

Inga Chawa

Szkoła ogólnie ok i Poznałam tam bardzo dużo dzieci, które naprawdę są fajne. Ogólnie na codzień są dramy i to jest najlepsze.?

Wiktoria

Podejście do uczniów tragedia. Jedna nauczycielka od lat znęca się nad dziećmi w klasach 1-3. W innej klasie chory chłopiec prześladuje i bije uczniów, po zgłoszeniu tego nauczycielom i wezwaniu rodziców owego chłopca stwierdzono że to przecież nic takiego a sprawę zamieciono pod dywan. Chłopiec dalej prześladuje dzieci. Kiedyś ta szkoła tylko trochę podjeżdżała pod patologię, od jakiegoś czasu ten próg został przekroczony. Zdecydowanie nie polecam.

Krzysztof Kocowski

Do SP nr 12 uczęszczałem bardzo dawno temu, ale sentyment wciąż pozostaje. Kiedyś bardzo dobra i kameralna szkoła, w której każdy się znał.
Miała swoje problemy jak każda szkoła podstawowa w latach 90'. Na szczęście pozostało więcej wspomnień pozytywnych niż tych smutnych. Pozdrawiam wszystkich byłych uczniów "Dwunastki".

K P

kiedy miałem 8 lat to pamiętam ,że właśnie tujaj chodziłem przez 2 lata i dostałem swoistej depresji ,gdyż pani psycholog zamiast mi pomóc to puszczała filmy dokumentalne np.z Mongolii na temat tego jak się uczą i jak dojeżdżają do szkoły i próbowała tłumaczyć co to jest odpowiedzialność ogółem nie polecam ;(